معرفی برترین فیلم‌های تام هاردی

با اکران فیلم «ونوم» (Venom) بار دیگر تام هاردی در معرض توجه‌ها قرار گرفته است. این بازیگر انگلیسی در هزاره سوم توانسته نام خودش را به عنوان یکی از ستاره‌های مهم سینما ثبت کند. بازیگری که در ایفای نقش‌های دشوار و متفاوت توانسته خودی نشان بدهد و نظر منتقدان و مخاطبان سینما را به خودش جلب کند. به مناسبت اکران فیلم «ونوم» ورایتی فیلم‌های تام هاردی را بررسی کرده و از میان آنها بهترین فیلم‌های تام هاردی را انتخاب کرده است.

تام هاردی بازیگر ۴۱ ساله متولد سپتامبر ۱۹۷۷ در لندن است. این بازیگر و تهیه‌کننده انگلیسی در خانواده‌ای هنرمند به دنیا آمد. مادرش نقاش و پدرش نویسنده رمان و نمایش‌های کمدی بود. تام هاردی به مدرسه هنرهای دراماتیک رفت. بازیگر محبوبش گری اولدمن بود که به عنوان الگو شیوه بازیگری او را در مدرسه به کار می‌برد. سال ۱۹۹۸ در یک مسابقه مدلینگ جایزه برد. همان سال اقبال به او رو کرد و برای بازی در مینی‌سریال موفق «گروه برادران» (Band of Brothers) محصول مشترک بی.بی.سی و HBO انتخاب شد.

اولین حضور سینمایی‌اش سال ۲۰۰۱ در فیلم «سقوط شاهین سیاه» (Black Hawk Down) ساخته ریدلی اسکات رقم خورد. سال ۲۰۰۲ با بازی در نقش کاپیتان ژان لوک پیکارد در فیلم «پیشتازان فضا: نمسیس» (Star Trek: Nemesis) تبدیل به ستاره بین‌المللی شد. از سال ۲۰۰۱ در کارنامه‌اش ۵۵ فیلم به عنوان بازیگر به چشم می‌خورد که البته برخی از آنها فیلم‌های کوتاه و سریال‌های تلویزیونی بوده‌اند. هاردی سال ۲۰۱۵ برای بازی در فیلم «از گور برگشته» (Revenant) ایناریتو برای نقش مکمل نامزد جایزه اسکار شد. «ونوم» یکی از ضعیف‌ترین فیلم‌هایی است که او بازی کرده. منتقدان به فیلم امتیاز ۳۴ از ۱۰۰ را داده‌اند. فیلم ابرقهرمانی که منتقدان آن را یک شکست بزرگ ارزیابی کرده‌اند. با این حال بازی تام هاردی جزو نقاط ضعف فیلم نیست. منتقدان درباره حضور تام هاردی در «ونوم» نوشته‌اند: «بازی متعهدانه تام هاردی نمی‌تواند بر فیلمنامه پر از نقطه ضعف و کارگردانی سطح پایین فیلم فائق بیاید. نتیجه‌اش کاراکتری شده که انگار دو نیمه است. یک سری صحنه‌های درخشان در دینامیک بین ادی و ونوم (کاراکترهای تام هاردی در فیلم) وجود دارد اما درنهایت تجربه تماشای این فیلم ناامیدکننده است». با این مقدمه بهترین فیلم‌های تام هاردی، یکی از بهترین بازیگران هزاره سوم را مرور می‌کنیم.

اینسپشن (۲۰۱۰

• Inception
• کارگردان: کریستوفر نولان
• امتیاز متاکریتیک: ۷۴ از ۱۰۰

تریلر علمی-تخیلی کریستوفر نولان که جهانی تقریبا فانتزی دارد درباره یک تیم از متخصصان خواب و رویاست. آنها می‌توانند از لایه‌های مختلف ناخودآگاه آدم‌ها در خواب اسرار ارزشمندی را استخراج کنند و حالا این تیم به سرکردگی کاب (لئوناردو دی‌کاپریو) ماموریت پیدا می‌کنند وارد ذهن مدیرعامل یک شرکت تجاری بزرگ شوند. یکی از اعضای تیم ایمس با بازی تام هاردی است که متخصص جعل هویت است. او می‌تواند هویت افراد را از آنها بدزدد. هاردی مهارت خودش را در آن لباس‌های شیک در این فیلم نمایش می‌دهد و اعتماد به نفس کسی را دارد که فیلمنامه را خوانده و می‌داند که می‌تواند این نقش را به بهترین وجه ایفا کند.

شوالیه تاریکی برمی‌خیزد (۲۰۱۲)

• Dark Knight Rises
• کارگردان: کریستوفر نولان
• امتیاز متاکریتیک: ۷۸ از ۱۰۰

کریستوفر نولان با سه‌گانه «بتمن» تحت‌عنوان «شوالیه تاریکی» فیلم‌های ابرقهرمانی را وارد فاز تازه‌ای کرد. فازی که سیاه‌تر و تیره‌تر و رئال‌تر از فیلم‌های ابرقهرمانی پیش از آن بود. داستان «شوالیه تاریکی برمی‌خیزد» هشت سال بعد از عصیان جوکر که فرمان حکومت شهر را در دست گرفت، بتمن به کمک کت‌وومن مرموز از تبعید بیرون می‌آید تا شهر گاتهام را نجات دهد. گاتهام زیر دست تروریست خطرناک و خشنی به نام بین افتاده است که شهر را در معرض نابودی کامل قرار داده. تام هاردی نقش بین را بازی می‌کند. تمام مدت یک نقاب روی صورتش است. هاردی با بازی‌اش نشان می‌دهد که حرکت و اکشن بیشتر از هزار کلمه روی پرده می‌تواند تاثیر داشته باشد. بین کم حرف است و مرد عمل. به هر حال با وجود اینکه در فیلم اهمیت بین به اندازه بتمن است اما در صحنه‌های دوتایی آنها بین کاراکتر شریر و ابرقهرمان طبعا کریستین بیل بیشتر دیده شد. با این وجود در همه صحنه‌های کلیدی تام هاردی نقش موثری را ایفا می‌کند.

مکس دیوانه: جاده خشم (۲۰۱۵)

• Mad Max: Fury Road
• کارگردان: جورج میلر
• امتیاز متاکریتیک: ۹۰ از ۱۰۰

قابلیت‌های فیزیکی قوی تام هاردی او را تبدیل به انتخابی برجسته برای نقش اصلی فیلم ماجراجویانه پسا آخرالزمانی جورج میلر کرد که چند دهه قبل‌تر توسط مل گیبسون بازی شده بود. برای اینکه بازی‌اش بیشتر به چشم بیاید، شیمی میان او و بازیگر برنده اسکار چارلیز ترون بی‌نقص عمل می‌کند. آنها یکی از بهترین تیم‌های اکشن تاریخ سینما هستند. فیلم بعد از آخرالزمان اتفاق می‌افتد. زمانی که نیروی بشر به دلیل نبود آب زیر سلطه موجودی شرور قرار گرفته. زنی به نام فیوروسا علیه ایمورتان شورش می‌کند و در این میانه یک زندانی فراری به نام مکس هم به او می‌پیوندد. باز هم اینجا تام هاردی از مهارت‌های فیزیکی‌اش بهره می‌برد چون فیلم بسیار کم دیالوگ است.

از گوربرگشته (۲۰۱۵)

• The Revenant
• کارگردان: الخاندرو گونزالس ایناریتو
• امتیاز متاکریتیک: ۷۶ از ۱۰۰

اواخر سال ۱۸۲۳ هیو گلس راهنمای گروهی شکارچی در یک منطقه دورافتاده می‌شود که تحت حفاظت نیست. گروه آنها مورد حمله قرار می‌گیرد و بازماندگان به کمک گلس با بازی دی‌کاپریو از مهلکه جان سالم به در می‌برند. گلس توسط یک خرس به شدت زخمی می‌شود و اینجا پای فیتزجرالد با بازی تام هاردی وسط می‌آید. یکی از شکارچیان که معتقد است برای نجات گروه گلس باید قربانی شود. در بازی تام هاردی در نقش یک بیمار روانی وحشی که فقط به نجات خودش فکر می‌کند چیزی روحبخش وجود دارد. او آنقدر محکم است که وقتی کاراکترش جان سالم به در می‌برد حتی مخاطبان پای تلویزیون هم می‌خواهند از جا بلند شوند و تشویقش کنند.  دو تایی هاردی و دی‌کاپریو در زمینه تصویربرداری شاعرانه امانوئل لوبتسکی تعارضی میان زیبایی و خشونت به وجود می‌آورد که نفس‌گیر است.

دانکرک (۲۰۱۷)

• Dunkirk
• کارگردان: کریستوفر نولان
• امتیاز متاکریتیک: ۹۴ از ۱۰۰

تام هاردی دوباره با کارگردان «شوالیه تاریکی برمی‌خیزد» تشکیل یک تیم می‌دهند و یک‌بار دیگر هاردی در فیلم نولان با صدایش بازی می‌کند. در حالی که چهره‌اش پشت یک ماسک پنهان است. نقابی که این‌بار ماسک اکسیژن یک خلبان هواپیمای بمباران کننده در جنگ جهانی دوم است. در صحنه‌هایی که کاراکتر او زیر آتش بمب‌ نیروهای آلمانی رها شده، شجاعت را با قدرت هر چه تمام‌تر در بازی‌اش نمایش می‌دهد. آن هم در یکی از پیچیده‌ترین فیلمنامه‌های کریستوفر نولان از لحاظ کاراکتر چون فیلم در حقیقت شخصیت‌محور نیست. فیلم «دانکرک» بیشتر از لحاظ بصری مورد توجه منتقدان قرار گرفت و نکات فنی از جمله موسیقی متن آن را تحسین کردند. کمتر کسی به توانایی بازیگران از جمله تام هاردی اشاره کرد. در حالی که بازی در فیلمی شبیه «دانکرک» که همه چیز در لانگ شات می‌گذرد کار بسیار دشواری است.

کندو (۲۰۱۴)

• The Drop
• کارگردان: مایکل آر.راسکام
• امتیاز متاکریتیک: ۶۹ از ۱۰۰

هاردی در فیلم راسکام زیرکانه همه ورق‌هایش را بازی می‌کند. در درامی که به کندی پیش می‌رود و دنیس لیهان فیلمنامه آن را با اقتباس از یکی از داستان‌های خودش نوشته است. درام درباره فعالیت‌های مجرمانه زمان گذشته و حال باب ساگینوفسکی است که خودش را وسط سرقتی می‌بیند که دارد از مسیرش منحرف می‌شود و بعد وسط یک بازجویی به گذشته محله‌اش نقب می‌زند. جایی که دوستان، خانواده و حتی دشمنانش با هم برای زنده ماندن کار می‌کردند بدون اینکه به هزینه‌های کارهایشان فکر کنند. تیم رابی منتقد ارشد تلگراف با اشاره به فیلمنامه لیهان که قبلا از او کارهای مهمی مثل «رودخانه میستیک» دیده بودیم می‌‌نویسد: «اما در فیلم بالاتر از هر چیزی اجرای تام هاردی قرار می‌گیرد. بازی او مخاطب را تسخیر می‌کند.» کاراکتر تام هاردی گاهی مثبت‌اندیش و گاهی سردرگم است و بازیگر انگلیسی موفق می‌شود خیلی خوب در این مرز حرکت کند.  این اولین‌بار نیست که بازی هاردی ما را یاد مارلون براندو می‌اندازد. شاید حتی براندو هم نمی‌توانست در این نقش بهتر از هاردی ظاهر شود.

برانسون (۲۰۰۸)

• Bronson
• کارگردان: نیکلاس وندینگ رفن
• امتیاز متاکریتیک: ۷۱ از ۱۰۰

مرد جوانی که به دلیل ارتکاب سرقت محکوم به هفت سال حبس شده است درنهایت سه دهه را در زندان انفرادی می‌گذراند. در این مدت زمان شخصیت او جایگزین با پرسونایش به نام چارلز برانسون می‌شود. یک پدیده روانی عجیب و غریب که تام هاردی روند آن را در فیلم به طرز شگفت‌انگیزی باورپذیر ایفا می‌کند. وندینگ‌رفن در این فیلم بیوگرافیکش درباره یکی از مجرمان مشهور انگلستان سبک کارگردانی استیلیزه‌ای دارد که یادآور «پرتقال کوکی» استنلی کوبریک است. چون این فیلم در حقیقت نمایشی یک نفره برای بازیگر نقش اولش است. فیلم البته بازیگران نقش مکمل هم دارد که بازی برخی از آنها آنقدر خوب است که موردتوجه قرار بگیرد اما ماجرای این است که تام هاردی همه آنها را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. و تصویری مسحورکننده از یک بیمار روانی خودبزرگ‌بین ارا‌ئه می‌دهد.

افسانه (۲۰۱۵)

• Legend
• کارگردان: برایان هلگلند
• امتیاز متاکریتیک: ۵۵ از ۱۰۰

فیلمی که در آن تام هاردی با تام هاردی همبازی می‌شود! درام باسلیقه هلگلند درباره رگی و ران کری، دو برادر دوقلوست که نقش هر دو را تام هاردی بازی می‌کند. این دو برادر در دهه ۶۰ در لندن زندگی می‌کنند و به عنوان دو گنگستر می‌خواهند کاری کنند که نام‌شان در افسانه‌ها بیاید. بخش زیبای این بازی در دو نقش این است که بعد از مدتی شما از اینکه بخواهید حقه فنی سینمایی پشت آن را کشف کنید، دست برمی‌دارید و فقط روی این تمرکز می‌کنید که این بازیگر تا چه حد با انرژی و درخشان هر کدام از برادرها را تعریف و شخصیت‌پردازی می‌کند. ران برادری است که گاهی یادآور هاردی در نقش کاراکتر «برانسون» است با کاراکتری دمدمی مزاج و رگی برادر باثابت‌تر است، جاه‌طلب و تصویری از یک گنگستر که روی خودش تسلط کامل دارد.

مبارز (۲۰۱۱)

• Warrior
• کارگردان: گاوین اوکانر
• امتیاز متاکریتیک: ۷۱ از ۱۰۰

جوان‌ترین پسر یک بوکسور سابق به خانه برمی‌گردد. قهرمان سابق بوکس حالا الکلی شده اما شروع به آموزش پسرش می‌کند تا در مسابقات هنرهای رزمی شرکت کند. مسیری که مبارز را در مواجه با برادر غریبه و بزرگترش قرار می‌دهد. تام هاردی در مواجهه با جوئل ادگارتون در نقش برادرش پیروز میدان بازیگری است و البته سکانس‌های دوتایی او با نیک نولتی در نقش پدر هم احساس‌برانگیز و جذاب از کار درآمده. برای بسیاری از منتقدان این اولین نقشی بود که توانایی‌های واقعی فیزیکی تام هاردی را در صحنه‌های مبارزه روبه‌روی ادگارتون نشان داد. برای اولین‌بار در این فیلم منتقدان هاردی را با مارلون براندو قیاس کردند. او در دو راهی میان گناه و خشم هم درونگرا و هم جوششی است.

لاک (۲۰۱۳)

• Locke
• کارگردان: استیون نایت
• امتیاز متاکریتیک: ۸۱ از ۱۰۰

فیلمی که از نود دقیقه بیش از دو سوم آن داخل ماشین می‌گذرد. مردی موفق در کار و اهل خانواده که یک تماس تلفنی همه برنامه‌ریزی‌هایش را نابود می‌کند. جای دیگری دارد پدر می‌شود و تصمیم دارد مسئولیتش را برعهده بگیرد اما اداره کردن همه چیز از کار گرفته تا خانواده با این مشکل جدید کار ساده‌ای نیست. اینجا با یک تام هاردی کاملا متفاوت طرف هستیم. تام هاردی که تحسین همگان را برانگیخت. این‌بار هاردی از فیزیک قوی‌اش استفاده می‌کند. فیلم کاملا روانشناسانه است و از آنجایی که جای چندان برای بازی با بدن هم ندارد هاردی فقط با صدا و چهره‌اش حالات درونی‌اش از آشفتگی تا خستگی را بازتاب می‌دهد. «لاک» یکی از فیلم‌های موردتوجه هزاره سوم و قطعا بهترین بازی تام هاردی تا امروز است. نبردی یک نفره برای تام هاردی که در آن پیروز می‌شود. فیلم جایزه حلقه منتقدان لس‌آنجلس را برایش به ارمغان آورد.